Что значит когда найдут - он изначально был "того" и уже давным давно, буквально: несколько десятилетий назад "единственный азербайджанский диссидент в СССР" (по признанию Г.Алиева уже в годы "независимости") Надир Агаев про этого Эльчибекяна всё нашёл и в своей книге пишет:
Bu sənədə öz münasibətini bildirmək üçün N.Süleymanov iki naxçıvanlını: Arif Əliyevlə Vüqar Haqverdiyevi Naxçıvana Heydər Əliyevin yanına göndərdi. Heydər Əliyev də bu sənədin düzgünlüyünü təsdiqlədi.
Azərbaycan hökumətindən xəbərsiz, 1984-cü ildə Eçmiədzində Vazgen tərəfindən ucaldılmış və erməni Qriqoryan kilsəsinin bütün dini ayinləri ilə xeyir-dua verilmiş, xaç suyu ilə isladılmış möhtəşəm abidədə həkk olunmuş adlar “Axtarış” qəzetində (4 aprel 1997-ci il) dərc olunmuşdur. Bu adlar aşağıdakılardır:
1.Akopyan Ammayak Akopoviç – 1919-cu
2.Əliyev Qədirqulu Mərdan oğlu – 1896-cı il
3.Baqdasaryan Karapet Xaçaturoviç – 1898-ci il
4.Koskandaryan Qayk Mirzoyeviç – 1898-ci il
5.Zaxaryan Nikoqos Zaxaroviç – 1903-cü il
6.Kokandelyan Levon Tiqranoviç – 1922-ci il .
7.Oqanesyan Stepan Xaçaturoviç – 1924-cü il
8.Mesropyan Mkrıtç Karapetoviç – 1914-cü il
9.Minosyan Sarkis Karapetoviç – 1926-cı il
10.Meksolyan Romamanas Zaxaroviç – 1897-ci il k
11.Baqdasaryn Vardan Xaçaturoviç – 1897-ci il
12.Arutunyan Sarkis Karapetoviç – 1924-cü il
13.Melkaelyan Ovik Romanoviç – 1922-ci il
14.Avakyan Vaqan Baqdasaroviç – 1902-ci il
15.Qriqoryan Suren Ovanesoviç – 1909-cu il
16.Tevisyan Karapet Mkrıtçeviç – 1906-cı il
17.Kakadelyan Lendroş Qaykoviç – 1924-cü il
18.Akopyan Ayrapet Anstakoviç – 1924-cü il
19.Arutunyan Artusen Karapetoviç – 1924-cü il
20.Arutunyan Norik Mkrıtçeviç – 1924-cü il
21.Arutunyan Ivan Karapetoviç – 1914-cü il
22.Arutunyan Xaçik Tiqranoviç – 1924-cü il
23.Arutunyan Andronik Qriqoryeviç – 1917-ci il
24.Oqanesyan Suren Aleksandroviç – 1915-ci il
25.Qukasyan Ayaol Ayrapetoviç – 1918-ci il
26.Kazaryan Qnişa Aleksandroviç – 1922-ci il
27.Melokopyan Avetis Karapetoviç – 1906-cı il
28.Mesropyan Sereоa Amayakoviç – 1924-cü il
29.Minosyan Xaçik Kmrapetoviç – 1923-cü il
30.Mikaelyan Mkrıtç Tedevosoviç – 1905-ci il
31.Mikaelyan Sarkis Tedesoviç – 1924-cü il
32.Mikaelyan Eqişe Mkrtıçoviç – 1914-cü il
33.Mikaelyan Martiros Tadevosoviç – 1926-cı il
34.Mikaelyan Qaraqen Apetoviç – 1914-cü il
35.Petrosyan Qafik Arakeloviç – 1916-cı il
36.Sarkisyan Kasler Karapetoviç – 1924-cü il
Bu hadisənin bir tərəfdən Kamran Bağırovun respublikaya rəhbərliyi dövründə ermənilərin Qazax rayonu ərazisindən torpaq qoparmaq iddiasında olduğu vaxta təsadüf etməsi, o biri tərəfdən də o dövrdə Ordubad rayonundan müharibəyə yüzlərlə, minlərlə azərbaycanlıların göndərildiyi və Vətənin müdafiəsi uğrunda şəhid olduğu halda, 35 erməninin içinə bir Əbülfəz Əliyevin atasının adının salınıb, Ermənistanda belə bir möhtəşəm abidənin düzəldilməsi şübhə doğurmaya bilmir. Ordubad rayonunun ictimaiyyətinin və o cümlədən Ə.Əliyevin qardaşı Almuradın da bu abidədən çox yaxşı xəbəri vardı.
V hissə: Elçibəyin hakimiyyət başına keçməsi, bir başqasının iqtidar sahibi olmasına hesablanmış xüsusi bir planın növbəti mərhələsi idi
Abidənin qoyulmasının və sökülməsinin canlı şahidlərindən biri olan, Ordubad rayonunun Kələki kəndində yerləşən Geoloji Kəşfiyyat İdarəsində uzun müddət çalışmış, Əbülfəz Əliyevin qardaşı Almuradın rəhbəri olmuş, adının qəzetdə hallanmasını istəməyən, respublikanın əməkdar mühəndisinin “Axtarış” qəzetinə (4 aprel 1997-ci il) verdiyi müsahibənin bir parçasını aşağıda verirəm:
“Hər yay Rumisə Raçik Baqdasaryan adlı bir Yerevan ermənisi gəlirdi və qış düşənə kimi orada yaşayırdı. Amma buna baxmayaraq, Raçik orada 2 mərtəbəli bir ev tikdirmişdir. Sonradan məlum oldu ki, o bu evdə bir radiostansiya da quraşdırıb, gecələr efirə çıxır. Sonra da onun fəal iştlrakı ilə Rumisdə üzərində ermənilərin adı yazılmış, qranitdən böyük, möhtəşəm bir abidə kompleksi gətirib quraşdırdılar. Sonralar ara qırışanda, ermənilərlə münaqişə qızışanda, bizim işçilərdən biri, traktorçu Mirzəyev Xeyrulla bu abidəni qalın bir trosa bağlayıb uzaq məsafədə yerləşən bir azərbaycanlı kəndinə çəkib gətirdi və mənim gözümün qabağında dərədə üstünü torpaqla örtdü. Mən bilən həmin abidə indi də oradadır.
Almurad mənim rəhbərlik etdiyim idarədə dağ kəşfiyat işçisi idi və orada kəşfiyat işləri aparırdı. İşçilərimizin iş müddəti sona çatanda onlara istirahət verilirdi. İşçilər geriyə, öz evlərinə qayıdırdı. Lakin Almurad isə geri dönmürdü, Rumisdə qalırdı.
-Deyilənə görə, orada bir kilsə var idi və bu kilsədə Vazgendən məvacib alan ermənilər gözətçilik edirdilər. Almurad da onlarla bir yerdə qalırdı, bir yerdə yeyib- içirdilər?
-Bunu mən də bilirəm. Raçikdən savayı orada Arkeş adlı bir erməni də var idi. Onlarla da yeyib-içirdilər.
-İstər-istəməz belə bir sual çıxır. Nə üçün Almurad ancaq ermənilərlə yaxınlıq edirdi?
-Bilirsiniz, Almuradgil içkini çox sevirdilər. Ermənilər də ora gəlib tut arağı çəkirdilər. Bəlkə də o, içkini bəhanə edərək ermənilarlə başqa məqsədlərlə görüşürdü. Bunu ondan da görmək olar ki, ermənilərin əksinə bir söhbət olan kimi Almurad onları möhkəm müdafiə edirdi.
-Siz Raçik Baqdasaryanla Almuradın əlaqəsi barədə nə deyə bilərsiniz?
-Almurad Raçiklə çox yaxın idi. Onlar bir yerdə oturub yeyib-içir, söhbət edirdilər. Raçik çox şübhəli adam idi. Görünür ki, erməni daşnaqlarının xüsusi agenti idi və burada iş aparmağa gəlirmiş. Almuradla Raçikin söhbəti yaxşı tuturdu. Arada mən ora gedəndə onların bir yerdə olmasının, bir yerdə Yerevana gedib-gəlmələrinin şahidi olmuşam. Bir dəfə obyektləri yoxlamağa çıxanda məni də evinə dəvət etdi. Almurad da orada idi. Biz orada çörək də yedik və mən öz gözlərimin şahidi oldum ki, Raçiklə Almurad çox yaxındırlar.
-Bu abidədə Almuradın atasının adı 2-ci yerdə idi. Almuradın özünün bundan xəbəri var idimi? Buna onun münasibəti necə idi.
-Almuradın bu abidədən xəbəri var idi. Ətraf kəndlərdə bunu hamı danışırdı. Özünə də bu çox xoş gəlirdi. Buna münasibəti çox yaxşı idi. Görünür ki, Raçik Almuraddan bir vasitəçi kimi öz təxribatçılıq fəaliyyətində hər sahəli istifadə edirmiş”.
20 Yanvar 1990-cı il faciəsinin müvəqqiyyətlə həyata keçirilməsindən sonra Əbülfəz Əliyev özünə Elçibəy titulu götürdü. Nizami Süleymanov T.Avetisyanın “Erməni soyadları” kitabına istinadən “Axtarış” qəzetinə (4 aprel 1997-ci il) verdiyi müsahibəsində deyir: “Tiqran Avetisyanın 1987-ci ildə Yerevanda nəşr olunmuş “Erməni soyadları” kitabının 134, 143, və 144-cü səhifələrində göstərir ki, Elçibek, Elçibekyan, Elçi, Elçiyan soyadları 600 ildir ki, Mkrtıç, Sarkis, Lendroş, Yekişet, Andronik adları kimi zamanın, məkanın heç bir deformasiyasına uğramadan sırf erməni soyadlarıdır. Müsəlman aləmində Elçi, Elçibəy adları olmayıb. Bu tam təsdiq və sübut olunub. Bu tip adlar erməni adlarıdır”.
